تعمیم (فقه)تعمیم یعنی توسعه دادن و همه را شامل گردانیدن.که از آن به مناسبت در بابهاى صلات، نکاح، مزارعه و وکالت سخن رفته است. تعمیم در دعا مستحب است؛ بدین گونه که دعا کننده، دیگر مؤمنان را نیز در دعاى خود شریک و سهیم کند؛ چه اینکه اینگونه دعا به اجابت نزدیکتر است. [۲]
کشف الغطاء ج۳، ص۵۰۴.
بر تعمیم در دعا براى امام جماعت تأکید بیشترى شده است. [۳]
کشف الغطاء ج۳، ص۵۰۴.
از شرایط استجابت دعوت مؤمن آن است که دعوتکننده دعوت خود را به فقرا نیز تعمیم دهد و در صورت اختصاص دعوت به توانگران، اجابت آن رجحان ندارد. مردى که از سوى زنى وکیل شده تا او را به عقد کسى درآورد، نمىتواند زن را براى خود عقد کند مگر آنکه زن تصریح به تعمیم مورد وکالت کرده باشد. در عقد مزارعه مزروع (آنچه زراعت مىشود از گندم، جو و غیر آن) باید تعیین گردد و اگر تصریح به تعمیم آن شود عقد صحیح است و زراعتکار بین انواع زراعت مخیر خواهد بود. ۱ - پانویس
۲ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۵۳۴. رده‌های این صفحه : واژه شناسی
|